Twierdza Kowno zajmowała w zamyśle rosyjskich strategów końca XIX wieku kluczową rolę dla obrony imperium. Blokowała bowiem najkrótszą drogę wiodącą z Prus Wschodnich w kierunku Moskwy i Peteresburga. Decyzję o budowie twierdzy podjął car Aleksander II w 1879 roku. Początkowo (1882 rok) zudowano drogi, linie kolejowe, cegielnie. W 1883 roku przystąpiono do budowy pierścienia 7 fortów oraz 9 baterii artyleryjskich na międzypolach i zapolach fortów. Obiekty zbudowane były z cegły, w poźniejszych latach były wzmacniane betonem. W następnym etapie dobudowano Fort VIII (już z betonu) oraz zaplanowano budowę linii zewnętrznej, która miała składać się z 12 fortów. Zdążono wykonać jedynie 5 obiektów, między innymi fort IX. Były to budowle bardzo nowoczesne, z kaponierami przeciwskarpowymi i unikalnymi w Cesarstiwe Rosyjskim stalowymi kopułami obserwacyjnymi.

W chwili wybuchu I wojny światowej umocnienia nie były ukończone. W 1915 roku pod twierdzę bronioną przez garnizon pod dowództwiem tchórzliwego i niekompetentnego generała Grigoriewa podeszły wojska niemieckie generała Lietzmanna. Oblężenie trwało 11 dni. Ogniem ciężkich dział 420 mm i 305 mm obezwładniono (przy biernej obronie) 3 forty, zmuszając twierdzę do kapitulacji.


Plan twierdzy w Kownie - okres I wojny światowej.

Pocztówka z 1916 roku - zniszczony fort.

MENU

Strona główna
Historia twierdzy
Fort IX
Koszary szyjowe
Inne obiekty zewnętrzne
Wyposażenie wnętrz
Autor